علیرضا نجف‌زاده فعالیت صنفی را «وظیفه جمعی» توصیف کرد و با اشاره به چالش‌های انباشته‌شده، حل مسئله بیمه سینماگران را از مهم‌ترین اولویت مجموعه خانه سینما دانست. به گزارش روابط عمومی خانه سینما، علیرضا نجف‌زاده رئیس هیئت‌مدیره انجمن برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان و بازرس خانه سینما درباره علت ورود به فعالیت صنفی گفت: احساس کردم دوره سربازی من هم رسیده است، پیش از من افراد زیادی بار سنگینی را به دوش کشیده‌اند و حالا نوبت من بود که بخشی از مسیر را ادامه بدهم. طی این مدت بیشترین تمرکز روی مسئله بیمه سینماگران بوده است زیرا معتقدم بسیاری از مشکلات معیشتی و رفاهی همکاران و پیشکسوتان ناشی از ترک فعلی است که در گذشته رخ داده است. بازرس خانه سینما ادامه داد: البته این ترک فعل تنها مربوط به صنف‌ها نیست بلکه بخشی از مسئولیت مربوط به سیستم حاکمیتی از جمله وزارت ارشاد، وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی است که باید همگرایی میان این‌ها شکل می‌گرفت تا حق سینماگران رعایت می‌شد. نجف زاده خاطرنشان کرد: به نظرم در ابتدا لازم است پرسیده شود که اصلاً هدف از تشکیل صنف چیست؟ هدف تشکیل خانه سینما چه بوده است؟ و چه فرایندی طی شده که سینماگران تصمیم گرفتند یک مجمع، صنف یا خانه‌ای برای فعالیت مشترک داشته باشند؟ وی با بیان اینکه نیازهای مشترک یک عده از جامعه باعث تشکیل یک نهاد صنفی می‌شود، ادامه داد: صنعت سینمای ایران پس از انقلاب با توجه به شرایط، دوباره توسط نسل جوان در کنار نیروهای باتجربه شکل گرفت. از همان ابتدا نیازهایی وجود داشت که برای پیگیری آن‌ها، سینماگران تصمیم به تشکیل صنف و نهایتاً خانه سینما گرفتند. فرآیند مربوط به تاسیس خانه سینما از دهه ۶۰ آغاز شد و اوایل دهه ۷۰ به صورت رسمی شکل گرفت و هدف آن رسیدگی به مطالبات سینماگران بود. کار صنفی برای هر فرد مثل دوره سربازی استنجف‌زاده با اشاره به نوع این مطالبات بیان داشت: این مطالبات شامل امنیت شغلی، مسائل رفاهی، بیمه، مالیات، تنظیم روابط حرفه‌ای میان همکاران، قرارداد تیپ، رفع اختلافات صنفی و موارد متعدد دیگر بوده است و به همین دلیل سینماگران برای حل این مشکلات تصمیم گرفتند زیر یک سقف جمع شوند و با گفت‌وگو و پیگیری مشترک، مسائل را حل کنند. بازرس خانه سینما با بیان اینکه نهاد صنفی یک نهاد مدنی  مستقل و غیرانتفاعی است، گفت: من معتقدم کار صنفی برای هر فرد مثل دوره سربازی است؛ همان‌طور که هر شهروند باید بخشی از عمر و توان خود را صرف خدمت سربازی کند، کار صنفی هم نوعی خدمت به هم‌صنفی‌ها تلقی می‌شود. وی درباره تاریخچه ورود خود به فعالیت صنفی خاطرنشان کرد: : در روزهایی که انجمن برنامه‌ریزان به‌عنوان یک کانون تشکیل شد ـ که از نخستین انجمن‌های خانه سینما بود ـ افرادی مثل آقایان اسعدیان، شاهسواری، دهقان و خانم حکمت از مؤسسان این صنف بودند و همه آن‌ها به‌دنبال رسیدن به ایده‌آل‌هایی بودند و تلاش می‌کردند اهداف صنفی را محقق کنند. نباید از یاد ببریم که کار صنفی مانند کار امدادی است؛ هر دوره گروهی می‌آیند و مسیر را ادامه می‌دهند و بعد چوب امداد را به گروه بعد تحویل می‌دهند. نجف‌زاده ادامه داد: متأسفانه با وجود گذشت بیش از ۳۰ سال از تشکیل خانه سینما، هنوز برخی واژه‌ها که در اساسنامه‌ها آمده بر زمین مانده است؛ از جمله بیمه، مالیات، امنیت شغلی، قرارداد تیپ و... اگر آرشیو مصاحبه‌های هیئت‌مدیره‌های مختلف را مرور کنید، می‌بینید که همیشه همین مسائل مطرح بوده و هنوز هم مطرح هستند.وی بیان کرد: اگر بتوانیم مسئله بیمه را که یکی از اصلی‌ترین چالش‌هاست حل کنیم، بخش بزرگی از حق سینماگران احقاق می‌شود و از بسیاری از تبعات بعدی جلوگیری خواهد شد. امروز می‌بینیم که برخی پیشکسوتان مانند آقای عبدی عزیز یا خانم لاچینی درباره حقوق بازنشستگی و وضعیت بیمه‌ای خود گلایه می‌کنند و این موضوع بسیار دردآور است. همانطور که می دانید خانه سینما بیش از ۷۰۰۰ عضو دارد. نسل اول سینماگرانی که در اواخر دهه ۷۰ تحت پوشش بیمه قرار گرفتند اکنون به سن بازنشستگی رسیده‌اند و متوجه شده‌اند که انتظارشان از بیمه و بازنشستگی محقق نشده است و با اینکه هیئت‌مدیره‌ها پیگیری کرده‌اند اما به دلایل مختلف این موضوع همچنان معلق مانده است. وی با اشاره به رویکرد خود در فعالیت صنفی گفت: من آمده‌ام که در این مسیر، بخشی از بار همکاران و بزرگان پیش از خود را به دوش بکشم و تا جایی که توان دارم ادامه دهم. بازرس باید دستگیر باشد نه مچ‌گیرنجف‌زاده با بیان اینکه بازرس خانه سینما در اساسنامه وظایف مشخصی برعهده دارد، بیان داشت: وظیفه اصلی بازرس، نظارت بر عملکرد هیئت‌رئیسه است و این نظارت شامل مسائل و اسناد مالی می‌شود و همچنین مصوبات، موارد اساسنامه‌ای و سیستم اجرایی خانه سینما را در برمی‌گیرد. بازرس طبق قانون می‌تواند در هر حوزه‌ای حضور داشته باشد، تذکر بدهد و اگر تذکر پذیرفته نشد، گزارش را در مجمع عمومی برای رؤسای صنوف اعلام کند. وی یادآور شد: بسیار خوشحالم که توانستم اعتماد اصناف شریف سینما را جلب کنم و در دو دوره به‌عنوان بازرس حضور داشته باشم. من تجربه نایب‌رئیسی هیئت‌مدیره در دوره پانزدهم را نیز داشته‌ام و نگاهم همیشه این بوده که بازرس باید دستگیر باشد نه مچ‌گیر. چون معتقدم هر فردی که کار صنفی می‌کند بخشی از زمان، انرژی و توان شخصی‌اش را برای دیگران می‌گذارد. نجف‌زاده ادامه داد:  البته ممکن است در برخی موارد مسائل قانونی یا مواردی وجود داشته باشد که نیازمند تذکر باشد که بازرس می‌تواند در این مواقع به هیئت‌رئیسه یا هیئت‌مدیره پیشین کمک کند تا فرایند قانونی طی شود.نجف‌زاده درباره مشکلاتی که در برخی مجامع صنفی پیش می‌آید نیز خاطرنشان کرد: در مجامع عمومی یک مشکل وجود دارد. اینکه اعضا خیلی به حقوق خود پایبند نیستند، اساسنامه را نمی‌خوانند و از حقوق خود آگاه نیستند. متأسفانه تصور عمومی این است که هرکس با صدای بلند صحبت می‌کند یا زیاد حرف می‌زند حتماً درست می‌گوید، درحالی‌که این‌طور نیست. متاسفانه ترک فعل رخ داده استوی درباره موضوعات اصلی وظایف بازرس اظهار کرد: دو نکته را همیشه مطرح کرده‌ام؛ ابتدا اینکه بازرس باید دستگیر باشد، نه مچ‌گیر. نکته دوم موضوع ترک فعل است. در اساسنامه خانه سینما مفادی درباره امنیت شغلی، حل اختلافات صنفی، حمایت رفاهی، بیمه و مالیات آمده است اما در دوره‌های مختلف به دلایل متعدد این حقوق به‌طور کامل محقق نشده و این خود نوعی ترک فعل است. در دو گزارش که به مجمع عمومی ارائه دادم، این موارد ترک فعل را به‌عنوان تذکر اعلام کردم و حتی درصد پیشرفت آن‌ها را نیز گزارش دادم. نجف‌زاده تأکید کرد: وقتی از ابتدای تأسیس خانه سینما دائم درباره امنیت شغلی، قرارداد تیپ، بیمه تأمین اجتماعی و مالیات صحبت می‌کنیم یعنی ترک فعل رخ داده است که به معنای آن نیست که هیئت‌مدیره‌ها پیگیری نکرده‌اند؛ پیگیری کرده‌اند اما شاید به اندازه لازم نبوده و از طرفی هم شاید دستگاه‌های حاکمیتی به وظایف خود عمل نکرده‌اند. وی با بیان اینکه در این دو دوره خوشبختانه شرایط بهتر بوده است، خاطرنشان کرد: من دوره‌ای از هیئت‌رئیسه پرتلاطم خانه سینما را تجربه کرده‌ام.  خدا رحمت کند آتیلا پسیانی با ایشان هم‌دوره بودیم و با هم اختلاف سلیقه و اختلاف نظر داشتیم. اما  نگاه این نبود که دو سال وقت و عمر بگذاریم و به نتیجه نرسیم. نجف‌زاده خاطرنشان کرد : در سال ۹۹ و پایان دولت آقای روحانی، با آقای شریعتمداری وزیر وقت کار نشستی بسیار جامع برگزار شد. در آن جلسه زنده‌یاد آتیلاپسیانی، زنده‌یاد امین امین تارخ ، فاطمه معتمدآریا، منوچهر شاهسواری و محمدعلی نجفی حضور داشتند و مسائل بیمه‌ای کاملاً ریز و تفکیک‌شده مطرح شد و وزیر قول مساعد داد که موضوع را به نتیجه برساند. اما بعد از آن دچار حواشی شدیم و روند پیگیری مختل شد. من در مجمع عمومی دوره بعد توضیح کامل آن را ارائه دادم. پس از آن پیگیری باید توسط هیئت‌مدیره بعدی انجام می‌شد و با تغییر دولت دوباره باید از صفر کار شروع می‌شد. نجف زاده در در پایان بیان داشت:  این یک بخش از کار امدادی ماست و بخش دیگر این است که ما آن‌طور که باید مطالباتمان را پیگیری نکرده‌ایم  یا نخواستیم یا نتوانستیم. در هر صورت هر دو حالت نوعی ترک فعل است.