بيانيه انجمن منتقدان و نويسندگان آثار سينمايي ايران
به نام حضرت دوست
تو براي وصل كردن آمدي
يا براي فصل كردن آمدي
لعل را گر مِهر نَبوَد باك نيست
عشق دردرياي غم غمناك نيست
علي رغم وعدههاي داده شده رياست محترم جمهورجديد در مورد شاخص هاي روز وكارآمدِ وزراي پيشنهادي كابينه خود، متاسفانه وزير معرفي شده براي يكي از كليديترين وزارتخانه ها يعني "وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي" هنوز از گرد راه نرسيده با نگاهي كاملا منفي وناآگاهانه و غير منصفانه نسبت به بخش هاي مختلف فرهنگي هنري (بويژه سينما و تئاتر) و نهاد و تشكل صنفي خانه سينما، به جاي وصل كردن و ايجاد شوق و انگيزه در يك جمع به انزوا كشيده شده وپريشان احوال، شمشير از رو بسته و در كارزارِي سست بنيان وغبارآلوده هماورد ميطلبد. بايد بپذيريم كه در اين شرايط حساس و بحران زده تاريخي اجتماعي كه با يك گسست و فترت فرهنگي دردو سال اخير روبرو بوده ايم و بسياري از اهالي وصنوف سينمايي در معرض فروپاشي اقتصادي وفرسايش روحي قرار گرفته اند، بيش از پيش نياز به عقلانيت و تعامل و جذبِ حداكثري براي رسيدن به نقطه اي متعادل و شرايطي امن و تثبيت شده داريم. آيا عقل سليم مي پذيرد كه وزير پيشنهاديِ اين وزارتخانه با چنين نگاه كينه توزانه و خشمگينانه وتخطئه آميز و روش هاي سلبي، جلوتر از ورودش و اخذ راي اعتماد تصويري دافعه آميز از خود و حوزه استحفاظيِ تحت مسئوليتش در آينده( آن هم در گستره فرهنگ و هنر) ارائه دهد؟
در شرايطي كه اقتضا ميكند مهمترين وجه مشخصه هاي وزير فرهنگ و هنر، استقلال فكري ووسعت نگاه و درك و شناخت كافي از فضاي فرهنگي هنري جامعه و عقبه و پيشينه آن و اِعمال روشهاي مدّبرانه باشد، اين گونه استنباط ميشود كه نقشهراهِ مكتوب و ابرازي وزير محترم پيشنهادي دستاورد اتاق فكري ست كه در همين آغاز راه ميخواهد نسخه خودش را تجويز كند وآدرس غلط بدهد و تسويه حساب هاي شخصي و مغرضانه را در چنين عرصه حساسي در اين موقعيت سرنوشت ساز اِعمال و اجرا كند. آيا گستره فرهنگ در اين سير تاريخي پُرآزمون و خطا هنوز بايد جولانگاه اين يكسو نگري ها و افراط و تفريط ها و داوري هاي نادرست و تحريف شده وناديده گرفتن واقعيات مسلم تاريخي باشد؟ آيا بهتر نبود وزيري كه در نقطه اي مطلوب و ايده آل مي بايدالگوي مطمئن و دست يافتني يك جامعه فرهنگيِ بالنده و خلاق و روشن بين باشد، در همين آغاز راه به جاي ارائه چنين تصوير زمخت و ايدئولوژيك و نگران كننده از خود به تبيين درستِ "هويت فرهنگي" بر اساس عدالت اجتماعي، آزادي، مردم سالاري و مشاركت حقيقي كه تكامل اجتماعي انسان را تحقق مي بخشد، مي پرداخت؟ ترديدي نيست كه براي عبور از اين ركود و بي انگيزگي و فضاي دلمرده و دلواپس و ايجاد شور و نشاط و اميد در متن جامعه بيش از همه مي بايد با سعه صدر و همدلي و نگاهي از سر صدق، دست به كار فرهنگي زد. متاسفانه بر اساس روال معمولِ اين ۴۲ سال چنين به نظر مي رسد كه همچنان دسته بندي هاي جناحي و سياسي و عقيدتي بيش از همه (در اين جا به جايي دولتها) در عرصه فرهنگ و هنر، تمايل به تُركتازي و اعلام موجوديت دارند.حال آنكه مي توان باجلب اعتماد و ايجاد تفاهم و نگاهي متكثرو و ارائه تعريفي عميق و جامع الاطراف از فرهنگ ( بالحاظ مشتركاتِ گروهيِ ميان افراد)، به ارزيابي واقع بينانه ودر عين حال آسيب شناسانه گذشته و حال پرداخت ومسير بعدي را مبتني بر حُسن و سلوكِ رفتاري تعيين كرد.
اميد آنكه وكلاي محترم خانه ملّت به دورازهرگونه مصلحت انديشي و دسته بندي هاي جناحي، نكات و موارد ياد شده را در دادن راي اعتماد به وكيل محترم پيشنهادي مطمح نظر قرار دهند تا شاهد بحران فزاينده ديگري در شرايط كنوني نباشيم.
تو براي وصل كردن آمدي
يا براي فصل كردن آمدي
لعل را گر مِهر نَبوَد باك نيست
عشق دردرياي غم غمناك نيست
علي رغم وعدههاي داده شده رياست محترم جمهورجديد در مورد شاخص هاي روز وكارآمدِ وزراي پيشنهادي كابينه خود، متاسفانه وزير معرفي شده براي يكي از كليديترين وزارتخانه ها يعني "وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي" هنوز از گرد راه نرسيده با نگاهي كاملا منفي وناآگاهانه و غير منصفانه نسبت به بخش هاي مختلف فرهنگي هنري (بويژه سينما و تئاتر) و نهاد و تشكل صنفي خانه سينما، به جاي وصل كردن و ايجاد شوق و انگيزه در يك جمع به انزوا كشيده شده وپريشان احوال، شمشير از رو بسته و در كارزارِي سست بنيان وغبارآلوده هماورد ميطلبد. بايد بپذيريم كه در اين شرايط حساس و بحران زده تاريخي اجتماعي كه با يك گسست و فترت فرهنگي دردو سال اخير روبرو بوده ايم و بسياري از اهالي وصنوف سينمايي در معرض فروپاشي اقتصادي وفرسايش روحي قرار گرفته اند، بيش از پيش نياز به عقلانيت و تعامل و جذبِ حداكثري براي رسيدن به نقطه اي متعادل و شرايطي امن و تثبيت شده داريم. آيا عقل سليم مي پذيرد كه وزير پيشنهاديِ اين وزارتخانه با چنين نگاه كينه توزانه و خشمگينانه وتخطئه آميز و روش هاي سلبي، جلوتر از ورودش و اخذ راي اعتماد تصويري دافعه آميز از خود و حوزه استحفاظيِ تحت مسئوليتش در آينده( آن هم در گستره فرهنگ و هنر) ارائه دهد؟
در شرايطي كه اقتضا ميكند مهمترين وجه مشخصه هاي وزير فرهنگ و هنر، استقلال فكري ووسعت نگاه و درك و شناخت كافي از فضاي فرهنگي هنري جامعه و عقبه و پيشينه آن و اِعمال روشهاي مدّبرانه باشد، اين گونه استنباط ميشود كه نقشهراهِ مكتوب و ابرازي وزير محترم پيشنهادي دستاورد اتاق فكري ست كه در همين آغاز راه ميخواهد نسخه خودش را تجويز كند وآدرس غلط بدهد و تسويه حساب هاي شخصي و مغرضانه را در چنين عرصه حساسي در اين موقعيت سرنوشت ساز اِعمال و اجرا كند. آيا گستره فرهنگ در اين سير تاريخي پُرآزمون و خطا هنوز بايد جولانگاه اين يكسو نگري ها و افراط و تفريط ها و داوري هاي نادرست و تحريف شده وناديده گرفتن واقعيات مسلم تاريخي باشد؟ آيا بهتر نبود وزيري كه در نقطه اي مطلوب و ايده آل مي بايدالگوي مطمئن و دست يافتني يك جامعه فرهنگيِ بالنده و خلاق و روشن بين باشد، در همين آغاز راه به جاي ارائه چنين تصوير زمخت و ايدئولوژيك و نگران كننده از خود به تبيين درستِ "هويت فرهنگي" بر اساس عدالت اجتماعي، آزادي، مردم سالاري و مشاركت حقيقي كه تكامل اجتماعي انسان را تحقق مي بخشد، مي پرداخت؟ ترديدي نيست كه براي عبور از اين ركود و بي انگيزگي و فضاي دلمرده و دلواپس و ايجاد شور و نشاط و اميد در متن جامعه بيش از همه مي بايد با سعه صدر و همدلي و نگاهي از سر صدق، دست به كار فرهنگي زد. متاسفانه بر اساس روال معمولِ اين ۴۲ سال چنين به نظر مي رسد كه همچنان دسته بندي هاي جناحي و سياسي و عقيدتي بيش از همه (در اين جا به جايي دولتها) در عرصه فرهنگ و هنر، تمايل به تُركتازي و اعلام موجوديت دارند.حال آنكه مي توان باجلب اعتماد و ايجاد تفاهم و نگاهي متكثرو و ارائه تعريفي عميق و جامع الاطراف از فرهنگ ( بالحاظ مشتركاتِ گروهيِ ميان افراد)، به ارزيابي واقع بينانه ودر عين حال آسيب شناسانه گذشته و حال پرداخت ومسير بعدي را مبتني بر حُسن و سلوكِ رفتاري تعيين كرد.
اميد آنكه وكلاي محترم خانه ملّت به دورازهرگونه مصلحت انديشي و دسته بندي هاي جناحي، نكات و موارد ياد شده را در دادن راي اعتماد به وكيل محترم پيشنهادي مطمح نظر قرار دهند تا شاهد بحران فزاينده ديگري در شرايط كنوني نباشيم.